ΠΝεύΜα ~ το εΠιΝόηΜα! Πνευματικός Κόσμος ο Κόσμος των επινοημάτων! Πνεύματα-επινοήματα και οι Ιδέες, πνεύματα-επινοήματα και οι Θεοί, και ο άΝΘΡωΠος ~ το όΝ Το ΝοήΜον!
Στην περίπτωσή μας, εδώ, που έχουμε να κάνουμε με την υψηλή ποιητική τέχνη των Ελλήνων Μυθολόγων και Διδασκάλων, θυμηθείτε, κάθε λέξη κρυπτώς φέρει την ποικιλία των αναγνώσεών της και το εννοιολογικό της φορτίο και την ποιητική δυναμική της. Το κρυπτόν κάθε λέξεως είναι δυνατόν να διαβαστεί και να αποκαλυφθεί! Αυτά εδίδασκαν οι Πυθαγόρειοι, ενώ το ίδιο υπονοεί και το Θεώρημα του Κρατύλου!
Οι Ποιητές, οι πάντα επικίνδυνοι Ποιητές, στον ΜεΝέΛαον ~ τον ΜίΝωα του έΛους ή των εΛαιών, εχάρισαν πλούτη και την ομορφότερη γυναίκα του κόσμου, και στην συνέχεια τον ενέπλεξαν και τον διέσυραν στους αιώνες των αιώνων. Ο αΓαΜέΜΝων ~ ο ΜΥΚηΝαίος, ο αΓαΜέΜΝων ~ των αΣΚών ή ΣάΚων ΜίΝως, στα χέρια των Ποιητών, δεν είχε καλύτερη τύχη. Του εχάρισαν την αρχιστρατηγία των Αχαιών και την άλωση του Ιλίου αλλά ατιμασμένον, στην επιστροφή, του έσπασαν το κεφάλι, τον κατέσφαξαν και τον ρήμαξαν! Του αγαπημένου τους, όμως, του Οδυσσέα, οι ίδιοι ποιητές, του εχάρισαν μία σύζυγο... βράχο και τους εκατό τόσους, επώνυμους μνηστήρες της, τους έκαναν τρόφιμους του παλατιού του, για να τους έχουν όλους παρέα στην... ανεπανάληπτη Μνηστηροφονία τους!
Ο Τρωικός Πόλεμος, των ποιητών
γέννημα, ένας δεκάχρονος πόλεμος, δεν έγινε για την ‘Ωραία ‘Ελένη,
αυτήν ενός Μενελάου. Ο Τρωικός Πόλεμος έγινε για μιάν ‘εΛέΝη την ‘ωΡαία
~ έναν αΒΛόν
Νηών της ‘αΛός, μίαν οδό της ναυσιπλοΐας
δηλαδή, όπως αυτός του Μίνωος του Έλους της
Λακωνικής, και έγινε για τον έλεγχο των στενών των Δαρδανελίων και την
διδασκαλία περί των Ελληνικών φύλων* του ευρύτερου Ελλαδικού χώρου.
Σημειώστε εδώ ότι η τραγική ποίηση θα μας... στείλει την Ωραία Ελένη στην Αίγυπτο,
σε έναν άλλον “αυλόν ναυσιπλοΐας” στον οποίον, μάλιστα, αναφέρεται η ιστορούσα Μυθολογία
και σχετίζεται με την Έξοδο των Εβραίων από την Αίγυπτο.
ΠΝεύΜα ~ το εΠιΝόηΜα! Πνευματικός Κόσμος καλείται ο Κόσμος των επινοημάτων και η υψηλή ποιητική των Ελλήνων, όπως εδώ, χρειάζεται ιδιαίτερη την προσοχή. Ο ποιητής στα Ομηρικά-Συζυγικά Έπη δεν ιστορεί... Ο πατέρας του Οδυσσέως είναι ο ΛαέΡΤης ~ το ΝέΡιΤον όρος.... Εδώ... γεννήθηκε ο οΔυΣΣεύς ~ ο ιΣΤός πλοίου, που περιπλανήθηκε στην μισή Μεσόγειο και έξω από αυτήν, που ναυάγησε και επέστρεψε, τελικά, οίΚαΔε ~ στην ιΘάΚη για να συναντήσει την... υφάντρα των ιΣΤίων, των ΠαΝιών του, και να μας διδάξει λαούς και γεωγραφία.
-----------------------------------------------
* Οι αρχαίοι Έλληνες, ‘έΛΛην ~ ο ‘Λαός της αΛός, ευτύχημα για την ανθρωπότητα, ανέπτυσσαν τον ζωτικό τους χώρο διδάσκοντας τους Έλληνες και τον περίγυρό τους ότι όλος ο κόσμος, φύσει εν συγκρούσει, έχει κάτι το κοινό, κάτι το Ελληνικό. Αποικιοκράτες οι Έλληνες, όμως δημιουργικοί και φιλελεύθεροι, και οι αποικίες τους ξεπερνούσαν τις μητροπόλεις τους σε αίγλη, πλούτο και πνευματική ανάπτυξη! Ο αΛέΚΣαΝΔΡος ~ ο άΝαΚΣ της αΝαΤοΛής. ο αΛέΚΣαΝΔΡος ~ ο ιΣΚαΝNTέΡ, χάριν παραδείγματος, εκ Τημενιδών των Μακεδόνων και συνέχεια του Περσέως και του Διονύσου, μαχόμενος δυνάστες, απελευθέρωνε και εφώτιζε λαούς και έκτιζε πόλεις και υπαίΘΡια ωΔεία ~ ΘέαΤΡα!
Α. Το δικό μας... Ομηρικό Ζήτημα: αΧιΛιάς η Ιλιάς;
Παρακολουθείστε την εισαγωγή της Οδύσσειας και της Ιλιάδος:
“ἄνδρα μοι ἔννεπε, μοῦσα, πολύτροπον, ὃς μάλα πολλὰ
πλάγχθη, ἐπεὶ Τροίης ἱερὸν πτολίεθρον ἔπερσεν·
πολλῶν δ᾽ ἀνθρώπων ἴδεν ἄστεα καὶ νόον ἔγνω....”
Για τον Οδυσσέα, λοιπόν, η Οδύσσεια!
και
“Μῆνιν ἄειδε θεὰ Πηληϊάδεω Ἀχιλῆος
οὐλομένην, ἣ μυρί᾿ Ἀχαιοῖς ἄλγε᾿ ἔθηκε,
πολλὰς δ᾿ ἰφθίμους ψυχὰς Ἄϊδι προΐαψεν
ἡρώων, αὐτοὺς δὲ ἑλώρια τεῦχε κύνεσσιν
οἰωνοῖσί τε πᾶσι... ”
Για ποιόν γράφτηκε η Ιλιάδα; Εμείς, ποιητικά και εμείς, θα γράψουμε: ιΛιάς ~ η αΧιΛΛιάς...
Β. Το δικό μας... Ομηρικό Ζήτημα. Ο Ποιητής της Ομηρικών.
Δύο ποιητικά κείμενα, ας περιοριστούμε στην Ιλιάδα και την Οδύσσεια, των 15.500 και 12.000 στίχων αντίστοιχα, συνολικά 27.500 στίχων, για να συνταχθούν, να ελεγχθούν και να διαδοθούν, τεχνικά και μόνον, χρειάζονται πρώτα, την αεί συσσωρευόμενη γνώση και την συλλογική εμπειρία, που κληροδοτούνται μέσα από την διδασκαλία των επαϊόντων και την ανάγνωση εύχρηστων, ειδικών, μεγάλου όγκου αποθετών κειμένων, των λεγομένων βιβλίων. Η συλλογή γνώσεων προάγει την πολυγνωσία και αυτή με την σειρά της γονιμοποιεί την πολυμάθεια και η πολυμάθεια, εγκυμονούσα, εμπνέει κάποτε, δημιουργεί και κάποτε... εκρήγνυται.
ΒιΒΛίον ~ ο άΒαΚς ΓΡαΦής, ΒιΒΛίον ~ ο ΦύΚος ΓΡαΦής, ΒιΒΛίον ~ ο ΠάΠυΡος, ΒιΒΛίον ~ η ΠερΓαΜηΝή.
Τα βιβλία εποχής, φορείς γνώσεων και πνευματικών δημιουργημάτων, με τον πιο πάνω χαρακτήρα, αν δεν τα διέθετε ο ‘έΛΛην ~ της ‘αΛός ο Λαός, της ‘αΛόΣ ο Λαός ~ της ΣΣαΛάΣΣης ο Λαός, αυτός που, με την ανατολή της 1ης χιλιετίας πΧ., κατέπληξε την ανθρωπότητα, τότε ποιοί και για ποιόν λόγο τα διέθεταν;
Η απαρχή της 1ης χιλιετίας πΧ., της πεφωτισμένης χιλιετίας, στην συνέχεια των σκοτεινών χιλιετιών της ανθρώπινης ιστορίας, βρήκε... έτοιμα τα Ομηρικά και τόσο διαδεδομένα που εφτά σπουδαίες πόλεις έριζαν για την πατρότητά του ποιητή! Αθηναίος; Σαλαμίνιος; Κυμαίος; Ιήτης; Κολοφώνιος; Χίος ή Σμυρναίος; Δεν έχει καμία σημασία... Πάντως, από τις πόλεις που δεν έτρεξαν να διεκδικήσουν την πατρότητα του Ομήρου λείπουν, οπωσδήποτε, το Άργος και η Σπάρτη, όσο για την Αθήνα, αυτό τους... έλειπε, πνευματικό κέντρο της κλασσικής εποχής, να μην διεκδικήσουν, και αυτοί, ακόμη και τον Όμηρο!
Ιστορούνται οι ‘οΜηΡίΔες ~ ΡαΠΣωΔοί της Χίου, η Τροία εγγύς για να θυμίζει μέσα από τις λαϊκές παραδόσεις και να εμπνέει, και η γλώσσα των Ομηρικών επών η Ιωνική διάλεκτος... συνηγορούν και δίνουν τον χαρακτήρα του προτύπου των Ομηρικών στην Χία έκδοση, και το προβάδισμα, από την Ιωνία και το Β. Ανατολικό Αιγαίο, στην Χίο.
Και μένει το... Νέο Ζήτημα, το ερώτημα... οι ‘Ομηρίδες εκ του ‘Ομήρου ή ο ‘Όμηρος εκ των ‘οΜηΡιΔών ~ ΡαΠΣωΔών, των οΜηΡιΔών ~ των ΠοιηΤών αίΝων;
Οι Ομηρίδες, ιστορικά, αποτελούσαν μία οικογένεια-συντεχνία ποιητών από την Χίο, οι οποίοι εδήλωναν απόγονοι και ομότεχνοι του Ομήρου. ‘οΜηΡίΔες ~ οι ΡαΠΣωΔοί. ‘ΡαΠΣωΔός ~ ο ΓΡαΦεύΣ ωΔών. έΠοΣ ~ το άΣΜα. οΜηΡίΔες ~ αίΝων ΠοιηΤές, οΜηΡίΔες ~ ΜεΛών αοιΔοί ~ οι ΜεΛωΔοί. οΜηΡίΔες ~ ύΜΝων αοιΔοί ~ οι υΜΝωΔοί. ‘οΜηΡίΔες ~ ΣοΜηΡίΔες ~ ΡαΠΣωΔοί ~ οι ΡαΨωΔοί. ΡαΨωΔός ~ ο ΨάΛΛων ωΔάς. ΡαΨωΔός ~ ο ΨάΛΤης. ‘όΜηΡος ~ ο ‘υΜΝών. ΔήΜιος ~ ο αοιΔόΣ του παλατιού του Οδυσσέα. Αλλά και ‘όΜηΡοΣ ~ ο εκ ΓάΜου όΜοΡος. ‘όΜηΡος ~ ο ΣύνεΥΝος. όΜηΡος ~ ο/η όΜαυΛος. ΧαΡέΜι ~ οίΚος οΜήΡων ή οΜαύΛων. όΜηΡος ~ η οΥαΡ (ή όαρ) και οΥαρ ~ η εΥα η σύζυγος του πρωτοπλάστου Αδάμ, σύμφωνα με την ΕβραιοΧριστιανική μυθολογία. αΔάΜ ~ ο αΜήΤωρ.
Ο ‘όΜηΡος ~ ο ‘υΜΝών, χαμένος στον Ελλαδικό χώρο, άφησε εφτά ελληνικές πόλεις της αρχαιότητας να ερίζουν για την καταγωγή του, και, σήμερα, ένα ακόμη έθνος, νεότευκτο έθνος, να διεκδικεί και την εθνικότητα του. Ομηρίδης, λοιπόν, ήταν και ο... χαμένος μας Όμηρος και, επειδή όΜηΡος είναι και ο/η σύζυγος και τα ΟΜΗΡΙΚΑ έπη ομοιάζουν με... ΣΥΖΥΓΙΚΑ, εμείς θα κρατήσουμε τον Όμηρο, όπως στην "Αποθέωση του Ομήρου" μας τον παρέδωσαν οι αρχαίοι, ως Θεόν.
Θεός ο Όμηρος! Ο Θεός των υμνωδών και των ραψωδών και των αοιδών.
Οι ομηριστές, αρχαίοι και νεώτεροι, και οι φιλόλογοι, χωρίς να είναι ιστορικοί ούτε ποιητές, ανακάτεψαν τους Ποιητές με τους Ιστορικούς και, εδώ και 2.500 χρόνια, με τις αιώνιες διαμάχες τους, τρέχουν να μας ξεμπερδέψουν... μπερδεύοντάς μας! Αλήθεια, τι μπορεί να γνωρίζει ο καθένας για τους Μεγάλους Ποιητές;
Ψάχνουν για τους Κύκλωπες και φαντάζονται τα ποιητικά τέρατα. Γράφει ο ποιητής, κορυφές βουνών είναι οι ΚύΚΛωΠες με Κυκλική οΠή ~ όΜΜα!
Να είμαστε προσεκτικοί με τους Λογοτέχνες! Η Ιστορία μπορεί να εμπνέει Ποιητές και Λογοτέχνες, όμως, ο Τρωικός Πόλεμος και το Ταξίδι του Οδυσσέα δεν έγιναν ΠΟΤΕ! Αξιοσημείωτον είναι το πώς ο ποιητής... παράγει ονόματα ηρώων του, και αναφέρεται ο ΠΡωΤεΣίΛαος ~ ο ΠΡώΤος ΝέΚυΣ της εκστρατείας. Πατήρ του ο ίΦιΚΛος ~ εΚ ΦυΛάΚης και ίΦιΚΛοΣ ~ εΚ ΘεΣΣαΛίας.
Το περιβάλλον των Ομηρικών Επών
► ‘έΛΛην ~ ‘αΛός ο Λαός του Μεσογειακού και ΠεριΜεσογειακού κόσμου, από... Δευκαλίωνος, από την ηούΣ την Γη ~ την αΣία, την Μικράν Ασίαν, των εΡήΜωντηναΣίαν ~ την ΣΥΡίαν έως την εΣΠεΡίαν ~ την ιΣΠαΝίαν, σήμερα, και προ της καθόδου των αιΘιόΠων στην έΦαΛον Γη ~ την αΦΡιΚή του κάτω Νείλου, στην αιΓυΠΤον ~ των αιΘιόΠων την Γη, όπως την ονόμασαν οι Έλληνες των προϊστορικών χρόνων.
► ΝήΣοΣ ~ η εΣΣίΝη [χ]. ‘ΝήΣος ~ η ωΚεαΝίΣ. εΧίΝη ~ εΣΣίΝη ~ η ΝέουΣα, η επιπλέουσα γή, η νήσος. εΧίΝη ~ η ωΚεαΝίς.
► ΠεΛαΣΓόΣ ~ ο ΠαΛαιόΣ ηΓεΜών. ΠεΛαΣΓός ~ ο ΠεΛάΓιοΣ λαός.
► ΜιΝΥες ~ οι ΠρόΓοΝοι ηΜών, απανταχού των Ελλήνων.
► αΧαιοί ~ οι ωΓύΓιοι λαοί, ωΓύΓιοΝ ~ το (παν)αΡΧαίον.
► ΔαΝαός ~ ο αΛίΤης λαός. ΔαΝαοί ~ οι ιΘαΓεΝείς Έλληνες. ΔαΝαοί ~ οι ΝόΤιοι.
► ΔωΡιείς ~ οι ΔαΝαοί. ΔωΡιείς ~ οι ΝόΤιοι. ΔωΡιείς ~ οι αΚΡίΤες, ΔωΡιείς ~ οι ΓηΓεΝείς εκ Διός, οι αυτόχθονες Λάκωνες.
► ίωΝεΣ ~ οι εΚς ΊωΝοΣ, της μυθολογίας των Ελλήνων. Ο Ίων υιός του ΞούΘου. ΞούΘοι ~ οι έΞωΘεν. έΞωΘεΝ ~ οι εΞώΤεΡοι εκ των λαών των Ελλήνων, ανατολικά.
► αιΓαίον ~ το ωΓύΓιον πέλαγος. αιΓαίον ~ το έΓΓαιον ~ το εΝΓαιον πέλαγος.
► ιόΝιον ~ το αΧαΝές πέλαγος και ιόΝιοΝ ~ το ΚΡόΝιον πέλαγος, όπως η παλαιότερη ονομασία του. ΚΡόΝοΣ ~ ο αΡΧαίος άΝαΣΣ [ξ]. ΚΡόΝοΣ ~ ο αΡΧαίος ΝόΜος. ΚΡόΝοΣ ~ ο αΡΧαίος ΝούΣ. ΚΡόΝος ~ ο άΡΧωΝ του Κόσμου ο πρώτος. ΚΡόΝος ~ ο άΝαΡΧος. ΚΡόΝιον ~ ό,τι το αΡΧαίον. αΡΧαίον ~ το αΡΧιΚόν.
► ΘΡάΚη ~ έΒΡου Γη, ποταμός έΒΡος ~ ΒΡούς ~ ο ‘Ρούς της ‘εΛΛηΝιΚής χερσονήσου. Χερσόνησος ‘εΛΛηΝιΚή ~ τα ΒαΛΚάΝια είτε ΒαΛΚάΝια ~ η αΡΧαία ευΡώΠη όπου εΥΡώΠη ~ αι υΠέΡ ηΜών, των Ελλήνων, χώραι. ΘΡάΚη ~ η έΦαΛος Γή του βορείου Αιγαίου. ΒοΡΡάΣ ~ ο ΘΡάξ άΝεΜος. εΒΡίΤης ~ ο ΘΡαΚιώΤης.
► ΤΡοία ~ Το οΧυΡόν άστυ. ΤΡοία ~ Των ιώΝων Γη. ΤΡοία ~ Του ιΛίου Γη. ΤΡοία ~ Το ίΛιον. ίΛιον ~ το άΚΡον ή το οΧυΡόν της Τροίας. ΤΡώες οι εκ της ΤΡοίας ~ ΘΡάΚης. Οι δε Θράκες Ελληνικά φύλα. Άνεμος ΘΡάΚς ~ ο ΒόΡειος ή καλύτερα ο Β. Ανατολικός άνεμος. ΔάΡΔαΝοΣ ~ ΤΡωάΔος άΝαΣΣ [ξ] ή ΔάΡΔαΝοΣ ~ ΤΡωάΔος ΜίΝως, μυθικός. ΤέΝεΔος ~ ΤΡωάΔος νήσος. ΔαΡΔαΝέΛια ~ ΔαΡΔαΝίας αυΛός. ΔαΡΔαΝία ~ ΤΡωάΔος ΧώΡα.
► ίΛιον ~ το άΚΡον ή το οΧυΡόν της Τροίας.
► ΔαΡΔαΝία ~ ΤΡωάΔος ΧώΡα ή αΓΡοί
► ΔαΡΔαΝέΛια ~ ΤΡωάΔος έΝαυΛος, έΝαυΛος ~ Νηών αυΛός ή αύΛαξ, έΝαυΛος ~ έΝαΒΛος ~ Νηών ΠόΡος ή αΒΛαξ.
► εΛΛήΣΠοΝΤος ~ αυΛόΣ ΠόΝΤου, του εΥΚσείΝου ~ του ΜιΚΡού πόντου. αυΛόΣ ~ ο ΣωΛήν.
► εΥΡώΠη ~ αι υΠέΡ ηΜών των Ελλήνων χώραι, επί του εΔάΦους που απεκόπη-αρπάχθηκε από την έΦαΛον Γη ~ της αΦΡιΚής ~ ΦοιΝίΚης και όχι, ύστερα από την συνώνυμη της Συρίας την έΦαΛον Γη ~ ΦοιΝίΚην. (έΔαΦος ~ ο ΔέΦς ~ Δεύς όπου, εδώ, μεταμορφωθείς σε ταύρον, άρπαξε την Ευρώπη από την Φοινίκη!)
► ιΘάΚη ~ όΧΘων Γη, ορεινή, απόκρημνη.
ιΘάΚη ~ η ΚαΤοιΚία, ΚαΤοιΚία ~ η Γη Της οιΚίας τινός. ιΘάΚη ~ η Γη Των οιΚείων. οίΚαΔε = εν Τω οίΚω. Η επιστροφή του Οδυσσέα στην κατοικία του... Ποιητικό δεν ακούγεται; Του ΝόΣΤου το άΛΓος ~ η ΝοΣΤαΛΓία, ο δε ‘ΝόΣΤος ~ ΒΝόΣΤος ~ η εΠάΝοΔος οίκοι! Στην ιΘάΚη των ιοΝίωΝ ~ ΚΡοΝίων νήσων κατοικούσαν οι Ιθακήσιοι αλλά και οι Κεφαλλήνες!
► ΦόΡΚυς ~ ο ΚόΛΠος και ΦόΡΚυΝος ο λιμήν της νήσου Ιθάκης όπου οι Φαίακες απεβίβασαν τον Οδυσσέα, στον δρόμα του προς την Ιθάκη. Αλλά και ΦόΡΚυς ~ το ΠέΛαΓος με θυγατέρες του τις Φορκίδες, τις τρείς ΓοΡΓόΝες ~ των υΓΡών τις ΧώΡες. Γοργόνες, η Μέδουσα ή ΓοΡΓώ ~ το αιΓαίοΝ πέλαγος, η ΣΘεΝώ ~ ΜυΡΤώον πέλαγος και η εΥΡυάΛη ~ το ΜύΡιοΝ πέλαγος, το απέραντον, το αΧαΝές ~ το ιόΝιον, ιόΝιοΝ ~ το ΚΡόΝιον πέλαγος. Ο Φόρκυς γιός της Γαίας και του Πόντου, ΠόΝΤοΣ ~ ο ΠοΣειΔών. ΦόΡΚΥς ~ ο ΠΝιΓΜός, η πνιγηρά θάλασσα, η απέραντη θάλασσα και ΜέΔοΥΣα ~ η αΠοΔηΜούΣα, που συχνά κοσμεί θώρακες και ασπίδες, της Αθηνάς και των πολεμιστών και κόβει τα... ύπατα των αντιπάλων στην μάχη.
► ‘ΡείΘΡον ~ ο ΦόΡΚυΝος, ο λιμήν της Ιθάκης. Νήιον ~ ο αίΝος, το Νήριτον, το υλήεν όρος της Ιθάκης.
► ΤάΦος ~ ο ΠοΔεών, εκ του σχήματος η ονομασία, το Μεγανήσι ή Μακρονήσι, σήμερα, ανάμεσα στην Λευκάδα και την Ακαρνανία. ΤάΦος ~ το ΒαΘύ, λιμένας της εν λόγω νήσου, σήμερα. Ποδεώνες = τα κουρελιασμένα άκρα δερμάτων ζώων, ΚουΡέΛια ~ ΡάΚη ΡούΧων, ρετάλια. ΠοΔεών, μεταφορικά, το ανδρικό μόριον.
►Τεμέση = η Ταμασός ή Ταμασσός, πόλις της Κύπρου, που δικαιολογεί το ταξίδι για την προμήθεια χαλκού αλλά και το δρομολόγιο του πλοίου του Μέντη, και όχι η ομώνυμη πόλις της Μεγάλης Ελλάδος, της Ιταλικής χερσονήσου.
► ΝήΡιΚος, η ~ αρχαία πόλις της Λευκάδος. Η Λευκάδα, σημειωτέον, στον χρόνο αναφοράς μας δεν ήταν νησί, αλλά αποτελούσε το Λευκόν Ακρωτήριον της ηπειρωτικής γης της Ακαρνανίας. ΝήΡιΚος ~ ΝηώΝ οίΚος, το νεώριον. ΝήΡιΚος ~ το ΝεώΡιον. ΝΥΔΡί ~ ο ΔήΜος ΝεωΡίου, σήμερα. ΔήΜος ~ το άΣΤυ.
► ΣάΜη ~ η έΠουΣα, η οΠίΣω της Ιθάκης νήσος, λοιπόν! ‘έΠουΣα ~ η ΣΠάΣα, η ακολουθούσα, η ακόλουθος.
► ΔουΛίΧιοΝ ~ η αΚΡοΤέΡα νήσος του Ιονίου πελάγους, εδώ! Η άνω ακροτέρα, διότι η κάτω ακροτέρα των νήσων του Αχανούς Πελάγους, το κάτω ΔουΛί.Χιον ~ τα ΚύΘηΡα. Κύ.ΣΣηΡα ~ το ΣΣιΡίΓον ~ το ΤΣιΡίΓον. ΔουΛίΧιον ~ η αΚΡόΘεν νήσος του Κρονίου πελάγους. ΚΡόΝιον ~ το ιόΝιοΝ. ΔουΛίΧιον ~ το ΔοΛιΧόεν. ΔοΛιΧόΣ ~ ο ΜαΚΡοειΔής. ΔοΥΛίΧιον < Το ΜαΚΡόν! Η ακροτέρα και η μακρά εις το μήκος νήσος είναι, χωρίς δεύτερη σκέψη, η ΚέΡΚυΡα ~ η άΚΡος εΧίΝη. Εξ άλλου, οι Φράγκοι, ονομάζουν την Κέρκυρα CoR.Fu ~ η έΠαΚΡος νήσος, η ακρινή, CoRFu ~ η ΚοΡυΦαία των Ιονίων νήσων. [Θα μπορούσαν να διαβαστούν και, χωρίς την βάσανον της επαληθεύσεως, λανθασμένα να υιοθετηθούν: Cor.Fu ~ η ΦαιαΚία όπως και ΚέΡΚυΡα ~ Γη του αΛΚίΝοου, του βασιλιά των Φαιάκων.]
► ΖάΚυΝΘοΣ ~ Γη αΚΡόΤοΜος, η αποτόμως αποκεκομμένη. ΖάΚΥΝΘοΣ ~ Γη αιΧΜηΡών ΤοΜών, με πολλές βραχώδεις και απότομες παραλίες. ΖάΚυΝΘος ~ Γη των ΒΡάΧων. ΖάΚυΝΘος ~ η εΓΓυΤέΡα.
► ΚεΦαΛΛήΝες ~ οι έΝαΛΛοι της ιΘάΚης, οι κάτοικοι της Παλικής ή Παλλικής χερσονήσου, αντίζηλοι των Ιθακησίων του Οδυσσέα, έναλλος = ο απέναντι ών. ΠαΛΛι.Κή ~ ΚεΦαΛΛήΝων Γη. ΛηΚΣουΡίΣ ~ η ΧεΡΣόΝηΣος της Παλλικής. Χερσόνησος ΠαΛιΚή ~ του ΦόΡΚου. ΦόΡΚος ~ ο ΚόΛΠος. ΚεΦαΛ Λήν ~ ΚόΛΠου Λαός. ΚεΦαΛ Λήν ~ ΚόΛΠου ο αυΛός, αυΛόΣ ~ ο ΣωΛήν. ΚεΦαΛΛήνες ~ Λαός της ιΘάΚης, ένας λαός της νήσου Ιθάκης!
► ΣΧεΡία ~ ο αΚΡάΓας όπου κατοικούσαν οι πρόσφυγες-ΦυΓάδες ~ ΦαίαΚες! >> σχετική δημοσίευσή μας
Οι ήρωες των Ομηρικών Επών
Στα διάσημα Συζυγικά Έπη (τα Ομηρικά) ο ουΔείΣ ~ ο οΔυΣΣεύς και οι Ατρείδες, ο ΜίΝως του έΛους ή των εΛαιών ~ ο ΜεΝέΛαος και των αργείων ο ηΓεΜών ΜίΝως ~ ο αΓαΜέΜΝων, έχουν την... τιμητική τους και τα... κέρατά τους τα τράγινα, και ο αΧιΛΛεύς και ο ‘έΚΤωΡ και ο ΠάΡις ~ ο ΚΛοΠεύς της Ωραίας Ελένης και ο ΠΡίαΜος. ΜίΝως ~ ο ηΓεΜώΝ.
ΜυΚήΝαι ~ η Γη του άΡΓουΣ, αλλά και ΜυΚήΝαι ~ Γη του ιΝάΧοΥ ποταμού. ΜυΚήΝη ~ το άΡΓοΣ. ΜυΚήΝη ~ οΣΣυΡού Γη [χ]. ΜυΚήΝαι ~ ΠηΓαί του ιΝάΧου. ΜυΚήΝη ~ οίΚος αΣΣαιών [χ]. ίΝαΧος ~ Γης άΡΧων, μυθικός. ίΝαΧοΣ ~ ο ΜιΚΚόΡΡοος ποταμός, ίΝα.ΧοΣ ~ ο ΧείΜαΡΡος της Αργολίδος (και άλλων περιοχών).
► αΤΡεύς ~ η ΘυΡέα, χώρα της Αργολίδος, με δύο άΚΡα ~ ΚούΡους, τον Αγαμέμνονα και τον Μενέλαο, με δύο άΚΡα ~ ΧώΡες την Αργολίδα και την Λακωνία όπου αΡΓοΛίΣ ~ ΜυΚηΝαίων ΧώΡα, αΡΓοΛίς ~ άΡΓους ΧώΡα και ΛαΚωΝία ~ εΛών ή εΛαιών ΧώΡα. ΘΥέΣΤης ~ ΜηΔέας άΣΤυ, ο δίδυμος αδελφός του Ατρέως και πατήρ του Αιγίσθου, ο οποίος αίΓιΣΘοΣ ~ ο ηΓεΜών της ΜηΔέας εφόνευσε τον θείο του τον Ατρέα και τον εξαδελφό του τον Αγαμέμνονα. (Παρατηρήστε, μέσα από την ποιητική των μυθολόγων, την αντιπαλότητα των Μυκηνών και της Μηδέας. ΜήΔων μυθικός βασιλιάς του Άργους. ΚοΥΤΣοΠόΔι ~ άΣΤυ ΜιΚΚάς ΜηΔέας, σήμερα.)
αΤΡεΥς ~ το ΜυΡΤώον πέλαγος, που εγέννησε τους αΤΡείΔες ~ ΘυΡεάΤες ή αΤΡείΔες < ΜυΡΤώους. ΘυΡεάΤιΣ, η ~ ΘυΡέας ΔήΜος, ΘυΡέας ΔήΜος ~ Το άΣΤΡος, σήμερα. ΜυΡΤώον ~ ΘυΡέαΣ πέλαγος.
Ατρείδες ο ΜεΝέΛαος ~ ο ΜίΝως του Έλους, της γής του Έλους, της Λακωνικής, αλλά και ΜεΝέΛαος ~ ΜίΝως της αΛός και ο αΓαΜέΜΝωΝ ~ των ΜΥΚηΝών άΝαξ. Ο ΜίΝωΣ ~ ΜέΓας άΝαΣΣ [ξ]. εΥΡυΣΘεΥς ~ ΜίΝωΣ της ΜηΔέας.
► ΜεΝέΛαος ~ ο ΜίΝως του έΛους, των εΛών, του εΛαίου, των εΛαιών ή της αΛός, ο αγαπημένος των ποιητών, ο ατιμασμένος όΜηΡος ~ όΜαυΛος ~ όΜευΝος ~ ΣύναυΛος ~ ΣύνευΝος της ωΡαίας εΛέΝης. ΜίΝως ~ ο ηΓεΜώΝ. ΜεΝέΛαοΣ ~ ο ΠΡοΣηΝής.
ΜεΝέΛαος ~ ο ΜίΝως του έΛους. ΜεΝέΛαος ~ ο ΜίΝως ή ΠώΛης των εΛαιών ή του εΛαίου, ΠώΛη.Σ ~ ο έΜΠοΡος.
‘εΡΜιόΝη ~ η ΚόΡη του ΜίΝωος, του Μενελάου, και της ‘Ωραίας ‘Ελένης, σύζυγος του γιού του Αχιλλέα, του Νεοπτόλεμου και, αργότερα, του Ορέστη.
► ‘εΛέΝη ~ η ΛάΚαιΝα, η μυθική Ωραία Ελένη των ποιητών.
ωΡαία εΛέΝη ~ το εΛαιήεν έΛαιοΝ, το εΛαόΛαδο δηλαδή, η ‘ωΡαία εΛέΝη ~ οι ΒώΛοι των εΛαιώΝ, ‘ωΡαία εΛέΝη ~ το αΣΣυΡόεν έΛαιοΝ [χ], το ΧΡυΣούν δηλαδή, των μυθολόγων, των ποιητών και του Πάρη, εγεννήθη δε από το αυγό του Διός (εδάφους), τον ελαιόκαρπον. ωΡαία εΛέΝη ~ το υΓΡόν έΛαιοΝ σε διάκριση από το ΛίΠος ~ το ΠάΓιον έΛαιον των αρχαίων της Λακωνικής. ‘ωΡαία ~ ΒωΡαία ~ η εΦΣαΡΚος, ‘ωΡαίοΣ ~ ο εύΧαΡιΣ, αΧυΡόειΣ ~ ο ΧΡυΣούς. Η ‘ωΡαία ‘εΛέΝη, ΚόΡη ~ ΓόΝος της ΔΡυός ~ ΛήΔας ~ της αιΤωΛής. Θεϊκός πατέρας της το έΔαΦος ~ ΔέΦς ~ ο Δεύς και ο γήινος δε, των υεΤώΝ το ύΔωΡ ~ ο ΤυΝΔάΡεω.
► Ο Αγαμέμνων ΜίΝωΣ ~ ΜέΓας άΝαΣΣ [ξ]. αΓαΜέΜΝων ~ ο ΜΥΚηΝαίος, αΓαΜέΜΝων ~ αΧαιόΣ ΜίΝως, αΓαΜέΜΝωΝ ~ ο ΜΥΚηΝαίος ή ΜυΚηΝών άΝαξ, ΜυΚήΝη ~ το άΡΓοΣ. αΓαΜέΜΝων ~ ηΓεΜών των αΣΣαιώΝ [χ]. αΓαΜέΜΝων ~ ο αΣΚών ή ΣάΚων ΜίΝως ή ΠώΛης, όπου ΠώΛη.Σ ~ ο έΜΠοΡος. αΣΚός ~ ο ΣάΚΚος εκ δεράτων. ΔέΡαΣ ~ το ΔέΡΜα, ΔέΡαΣ ~ η ΜηΛωΤή, ΔέΡαΣ ~ το ΤουΛούΜι για μεταφορά ή αποθήκευση οίνου, ελαίου, τυρού κλπ. και ΣάΚος ~ η αΣΠίς [π~κ] εκ ξυλίνου πλέγματος καλυμμένου με αΣΚούς εκ βοών. εΥΡυΣΘεΥς ~ ΜίΝωΣ της ΜηΔέας.
► ΚΛυΤαιΜΝή(σ)ΤΡα ~ ΚόΡη ΤΥΝΔάΡεως ή ΚΛυΤαιΜήΣΤΡα ~ ΚόΡη ΤηΣ ΛήΔαΣ. ΚόΡη ~ ΓόΝος της ΔΡυός ~ ΛήΔας ~ της αιΤωΛής.
► ιΦιΓέΝεια
ή ιΦιάΝαΣΣα ~ η οΘόΝη ή ΦάΡος ιΣΤών ή ΠΛοίων ιΣΤός [σσ~στ~ττ] των
νηών, η κόρη του Αγαμέμνονος, η ιΦιΓέΝεια ~ η ΠαΓίς του αιόΛου
για την ναυσιπλοΐα, η Ιφιάνασσα. ιΦιΓέΝεια ~ αιΓών οΘόΝη ή αιΓών ο
ΦάΡος. ιΦιΓέΝεια ~ τα ΠαΝιά των πλοίων, τα πρωτόγονα, οι ασκοί της ναυσιπλοΐας.
► ‘ηΛέΚΤΡα ~ ΚΡιών ΔοΡά ή οΘόΝη. ηΛέΚΤρα ~ η ΛαοΔίΚη ~ η αυΤουΡΓός της μητροκτονίας που ακολούθησε τον φόνο του πατέρα της, του Αγαμέμνονα, από την μητέρα της, την Κλυταιμνήστρα, και τον εραστήν της, τον Αίγισθον. ηΛέΚΤΡα ~ η οΛέΤις ΚόΡη, ολέτις = η ολέτειρα, η φόνισσα. οΛεΤήρ ΦοΝεύς ~ ο ΔοΛοΦόΝος. ηΛέΚΤΡα < η εΚσοΛοΘΡεύω. ηΛέΚΤΡα ~ ο έΡως ΤέΚΝων πρός τον πατέρα.
Επίσης, ηΛέΚΤΡα ~ ΚόΡη του ΔαΝαού, μία των Δαναΐδων, ενώ Λαοδίκη και μία κόρη του Πριάμου. ηΛέΚτρα < μία ωΚεαΝίς. ηλέκΤΡα < ΘύΡα, μία πύλη των Θηβών. ηΛέΚΤΡα ~ η ΚαΛΛίΘΡιξ, η καλλίκομος. ήΛεΚΤΡον ~ ΡηΤίΝη απολιθωμένη. ήΛεΚΤΡον ~ ο αΡΓυΡίΤης χρυσός.
► οΡέΣΤης ~ ο ΤιΜωΡός, ο εκδικητής του θανάτου του πατρός του, του Αγαμέμνονα. ΤιΜωΡία ~ του ΔιΚαίου οΥΡος, οΥΡοΣ ~ ο ΦύΛαΣΣ [ξ]. ΤιΜωΡία ~ η ΔιΚαιοΣύΝη. ΤιΜωΡία ~ Το ΠοιΝάν.
οΡέΣΤηΣ ~ ο ΣΣαΝαΤώΣας [θ], ο μητροκτόνος, ο μητραλοίας, ο φονεύς της Κλυταιμνήστρας και του Αίγιστου.
ΣΤΡοΦίος ~ ο Θείος του οΡέΣΤη, βασιλιάς της Φωκίδος, στον οποίο είχε καταφύγει ο Ορέστης μετά τον θάνατο του Αγαμέμνωνα. ΣΤΡοΦίος ~ ο ΠυΛάΔηΣ, ο γιός του Στροφίου, μαζί με τον οποίο επέστρεψε ο εξάδελφός του, ο Ορέστης, στις Μηκήνες και εκδικήθηκε για τον θάνατο του Αγαμέμνονα.
► αίΓιΣΘοΣ ~ εΚ ΓάΜου αΤιΜίας, της αιμομιξίας του Θυέστη και της κόρης του Πελοπίας. αίΓιΣΘος ~ ο ΜοιΧίΔιος, ο γεννηθείς εκ μοιχίας, νόθος. αίΓιΣΘοΣ ~ ηΓεΜών της ΜηΔέας. ΘΥέΣΤης ~ ΜηΔέας άΣΤυ, ο δίδυμος αδελφός του Ατρέως και πατήρ του Αιγίσθου.
αίΓιΣΘο.Σ ~ ο αίΣΧιΣΤος, όμως, αψεγήν και άμωμον, κατά θυμόν αμύμονον τον χαρακτηρίζει ο Όμηρος (Οδύσσεια α΄ 29).
αίΓιΣΘος ~ ΜοιΧίας ο ΚοιΤών. αίΓιΣΘος ~ ο ΜοιΧός έΚς έΘους. αίΓιΣΘος ~ ο κατ’ έΘος ΜοιΧός.
► Ο οΔΥΣΣεύς ~ το ΜήΔοΣ ~ η ΜήΤιΣ, των ποιητών ο αγαπημένος. οΔυΣΣεΦς ~ ο ΘυΜόΣοΦος, ο φύσει σοφός, ο ευφυής, ο πολυμήχανος μυθικός ήρωας της Ιλιάδος, ο ακαταμάχητος πολεμιστής, ο διακεκριμένος στρατηγός της πολεμικής μηχανής του Τρωικού Πολέμου, θα... γοητεύσει τον Ποιητήν του, αυτόν της Ιλιάδος, και θα χάσει τον δρόμο της επιστροφής οίΚαΔε ~ στην ιΘάΚη, μισούμενος από Θεούς θα ταξιδέψει, άλλα δέκα έτη, θαλασσοπνιγμένος και ξεριζωμένος, γιά να... γράψει και να μας χαρίσει την ανεπανάληπτη Οδύσσειά του!
οΔυΣΣεΥΣ ~ ο ΣΣεοΜίΣηΤος [θ]! Ο οΔΥΣΣεύς ~ ο (από)ΔηΜοΣ ή (έκ)ΔηΜοΣ, ο (απο)ΔηΜήΣαΣ ή (εκ)ΔηΜήΣαΣ, αυτός που πολλών δ’ ανθρώπων ίδεν άστεα και νόον έγνω! uLySSus ~ uLyTTus ~ ο ‘αΛίΤης ~ ο ‘ΝαύΤης για την λατινική εκδοχή του ήρωα. οΔυΣΣέΦς ~ ο άΠιΣΤος σύζυγος, σε αντίθεση προς την πιστή Πηνελόπη.
οΔυΣΣεΥς ~ ο ΘεοΜιΣήΣ, οΔυΣΣεΥΣ ~ ο ΣΣεοΜιΣηΤός [θ], οΔΥΣΣεύς ~ ο ΘεοΜίΣηΤος [σσ~στ], ο μισούμενος από Θεούς. Ο Θεός που ταλαιπώρησε τον Οδυσσέα, ο ΠοΣειΔώΝ ~ ο ΠόΝΤοΣ, ο NePTuNuS ~ του ΠόΝΤου άΝαΣΣ [ξ], στα λατινικά. οΔυΣΣεΥΣ ~ ο ΣΣεοΜίΣηΤος [θ], των ποιητών, όμως, ο αγαπημένος!
οΔυΣΣεύς ~ ο ουΔείΣ ~ ο ούΤιΣ, οΔυΣΣεύς ~ ο ΜηΔείΣ, οΔΥΣΣεύς ~ ο ΜηΔείΣ, έτσι αυτοσυστήθηκε στον Πολύφημο! «... Οὖτις ἐμοί γ’ ὄνομα· Οὖτιν δέ με κικλήσκουσι μήτηρ ἠδὲ πατὴρ ἠδ’ ἄλλοι πάντες ἑταῖροι.» (Οδύσσεια, ι΄ 66 - 67). Έτσι αυτοσυστήθηκε, ο εξ Ιθάκης και ερχόμενος προς την ιΘάΚη ~ οίΚαΔε, στον Κύκλωπα, το όρος-ηφαίστειο της Πομπηίας τον... Πολύφημο!
οΔυΣΣεύς ~ το ιΣΤίον ή ο ιΣΤός των πλοίων. Η ΠηΝεΛόΠη ~ ο υΜήΝ ή το ΠαΝί των ΠΛοίων. Ο Πατέρας του Οδυσσέως, του καταρτιού των πλοίων, ο ΛαέΡΤης ~ το ΝήΡιΤον όρος, ΝήΡιΤον όρος ~ ΔΡυών όΡος, ΝήΡιΤον ~ Το όΡος αίΝος απ’ όπου ο δρύινος ιστός των πλοίων. Η μητέρα του Οδυσσέα η ανΤίΚΛεια ~ του αυΤόΛυΚου ήταν κόρη. Παππούς του ο αυΤόΛυΚοΣ ~ των αιΤωΛών ηΓεΜών. Η μητέρα του η αΝΤίΚΛεια ~ ΔΡυός ΚάΛον ή ΚσύΛον γεννά τον γιό της στο όρος ΝήΡιΤον μία ημέρα τόσον έντονου υετού όπου… «κατά τήν οδόν ύσεν Ζεύς». (Ζεύς ~ ο Δεύς ~ ο ΔέΦς ~ το έΔαΦος της Κοσμογονίας των Ελλήνων).
Έτσι συστήθηκε ο Οδυσσέας στον πατέρα του, τον Λαέρτη, προτού του αποκαλύψει ότι είναι ο γιός του, ερχόμενος από την ΣιΚαΝίαν ~ ΣιΚεΛίαν. (ω΄ 303 - 305)
«... εἰμὶ μὲν ἐξ Ἀλύβαντος, ὅθι κλυτὰ δώματα ναίω, υἱὸς Ἀφείδαντος Πολυπημονίδαο ἄνακτος· αὐτὰρ ἐμοί γ' ὄνομ' ἐστὶν Ἐπήριτος... » [...είμαι από τον Αλύβαντα, όπου κατοικώ σε ένδοξο σπίτι, γιός του βασιλιά Αφείδαντα του Πολυπημονίδη, το δε όνομά μου είναι Επήριτος... ]. Ως εΠήΡιΤοΣ ~ ΜίΝως οΔυΣΣεύς ή εΠήΡιΤοΣ ~ ΝαΒαΓός οΔυΣΣεύς ή εΠήΡιΤοΣ ~ ΠΛοίων ιΣΤός αυτοσυστήθηκε! αΦείΔας ~ ο ΠαΤήρ του, «γιός του πατρός μου», είπε!
► Η πιστή ΠηΝεΛόΠη ~ ύΦαιΝε και ξύΦαιΝε! Η ΠηΝεΛόΠη ~ η ΜηΡυοΜέΝη ~ την ΠήΝην ΛύουΣα, κάθε νύχτα, την ημέρα, η ΠηΝεΛόΠη ~ ΠηΝίων αΒΛός ή ΜαΛλός ~ ΠηΝίων αυΛός ή ΜαΛλός, γέμιζε τα μασούρια της και ύφαινε την ΠήΝην ~ το ΠαΝί της.
ΠηΝεΛόΠη ~ το εΠίΝειον ΠΛοίων, το αγκυροβόλιον, ο ναύσταθμος πλοίων, απ' όπου ξεκινούν το πρώτο τους ταξείδι και κλείνουν τον κύκλο της ζωής τους επιστρέφοντας.
ΠηΝεΛόΠη ~ η ΠεΡίΛυΠος σύζυγος.
ΠηΝεΛόΠη ~ ΠηΝία αΒΛών ~ τα ΠηΝία αυΛών, αυΛόΣ ~ ο ΣωΛήν, εδώ τα μασούρια. ΠηΝεΛόΠη ~ αΒΛών το ΝήΜα.
► Ο ΤηΛέΜαΧος ~ ο άΔοΛος ή ΔειΛός Παίς του Οδυσσέα.
► εΥΜαιοΣ ~ Συών ο ΠοιΜήν, ο χοιροτρόφος, ο χοιροβοσκός. ΦιΛοίΤιος ~ ο ΒουΚόΛος της ιΘάΚης, ΦιΛοίΤιοΣ ~ ο ΒουΚόΛος του οΔυΣΣέως. ΜεΛάΝΘιος ~ ΜεΛάΝΣΣιος ~ ΜήΛων άΝαΣΣ [ξ], ΜεΛάΝΘιοΣ ~ ΜήΛων άΝαξ του οΔυΣΣέως.
► ΦήΜιος ~ ο ΜουΣιΚός του παλατιού του Οδυσσέα.
► αΧιΛΛεΦς ~ ο ΚούΡος του ΠηΛέως. Πατρίς του η ΦΘία ~ ο ΠοΔεών Γής. ΜΥΡΜιΔών ~ ο ΠοΛεΜιΣΤής του Αχιλλέως και όχι το… μυρμήγκι! Ενώ, ΜεΡΜήγΚια ~ ΣΚόΠεΛοι ίσαλοι σε συστάδα, «εν χρώ» ύφαλοι επικίνδυνοι για την ναυσιπλοΐα.
αΧιΛΛεύς ~ αΧιΛέΦς ~ το εκ ΠηΛού αΓΓείον ή άΓΓος!
Ο ΠηΛεύς ~ ο ΠηΛός αλλά και ο ΠηΛεύς ~ το ΠύΡ, ο ΠαΤήρ ~ ΠοιηΤής του Αχιλλέως!
Ο Αχιλλέας, των ανυπέρβλητων Ελλήνων μυθολόγων και των ποιητών ποίημα, είναι το πήλινο ή γυάλινο δοχείο, το αθάνατο σκεύος, του πηλού και το πυρός ποίημα, με αδύνατο σημείο του την βάση του!
(Αλήθεια, τι μπορεί να γνωρίζει ο καθένας για τους Μεγάλους Ποιητές;)
αΧιΛΛεύς ~ αΧιΛΛέΦς ~ ΠηΛού άΝΓος ~ ΠηΛού άΓΓος. άΓΓος ~ το αΓΓείον. αΧιΛΛεύς ~ αΧιΛΛέΦς ~ το ΠήΛιΝον άΓΓος. αΧιΛΛέΦΣ ~ το ΓυάΛιΝον ΠοίηΜα. αΧιΛΛεΥς ~ ΓυάΛου όΛΜος ~ ‘υάΛου όΛΜος. αΧιΛΛεΥς ~ ΓυάΛου ΛιΜήν. Λιμήν ό,τι δη ποτέ το περιέχον, το δοχείον.
ΠηΛεύς ~ ο ΠηΛός. ΠηΛεΥΣ ~ ΒυάΛου άΜΜος ~‘υάΛου άΜΜος, ο πατήρ των Πηλίνων και των Υαλίνων.
ΒαΛίοΣ ~ αΣΣιΛέως ίΠΠος, ΒαΛίος ~ αΧιΛΛέως ίΠΠος ο ένας, ο άλλος ΞάΝΘοΣ ~ ΚΣάΝΘος ~ ο αΘαΝής ΣίΠΠος ~ ο αΘαΝής ‘ίΠΠος, δώρα του Ποσειδώνος. ΠοΣειΔώΝ ~ ο ΠόΝΤοΣ, άΛοΓον ~ ο ΚέΛης, ίΠΠος ~ ο ωΚύΠους Βούς. ΒοΥΣ, ο, η ~ εΦΣωΜος, μεγαλόσωμος ή καλλίσωμος. ΒούΣ, η ~ η αΣΠίς, η καλυμμένη με δέρματα βοών. ΒοΥΣ, η = η εύ σωμος, η καλλίσωμος Ίσιδα, κάποτε εικονιζόμενη και ως Βούς.
ΘέΤις ~ η ΦωΤιά, που χαρίζει την αθανασία στα πήλινα και τα υάλινα. ΘέΤιΣ ~ το ηΦαίΣΤειον.
► ‘Νεο ΠΤόΛεΜοΣ ~ άΝαΚς Παίς Του αΣΣιΛέως, σύζυγος της Ανδρομάχης, μετά την πτώση της Τροίας. Γιός του Αχιλλέως, λοιπόν, ο ΝεοΠΤόΛεΜος ~ ο ΣυαΛώΔης ΠηΛός, λεγόμενος και ΠύΡΡος ~ ΠηΛός ο υαΛόεις.
► ΠάΤΡο ΚΛος ~ ο ΦίΛος Του αΧιΛΛέως, από την ΦΘία. ΦΘία ~ ο ΠοΔεών Γής. ΠάΤΡο ΚΛος ~ ΜεΝοιΤίου ΚούΡος. (όπως η κατάληξη σε -ΓΛου του τουρκικού γλωσσικού ιδιώματος)
► ‘ΝέΣΤωρ ~ ο άΡΧων του άΣΤεως της Πύλου.
‘ΝέΣΤωρ ~ ο ΣυΝεΤόΣ. ΝέΣΤωΡ ~ άΝαξ ΣυΝεΤός. ΝέΣΤωρ ~ ο ΣυΝεΤός.
‘ΝέΣΤωΡ ~ ΓέΡων ΣυΝεΤός. ΓέΡων ~ ο ΓηΡαιός. ΓέΡων ~ ο ΓεΡαιός. ΓέΡωΝ ~ ο ΓεΡαΡός, ο σεβάσμιος. ΓέΡοΝΤες ~ οι άΡΧοΝΤες.
‘ΝέΣΤωρ ~ ο ΓΝώΣΤης. ΝέΣΤωρ ~ ο ειΔήΜωΝ. ίΣΤωΡ ~ ο ΓΝώΣΤης. ίΣΤωρ ~ ο ειΔήΜων. ειΔήΜωΝ ~ ο ΓΝώΣΤης. ίΣΤωΡ ~ ο ΚΡιΤής.
ΓεΡήΝιος ~ ο ΓεΡαΡός Νέστωρ, ο σεβάσμιος. ΓεΡαΡόΣ ~ ο άΚΣιος αίΝωΝ, αίΝοΣ ~ ο ύΜΝος. ΤιΜάΝ ~ Το υΜΝείν, ΤιΜούΜεΝοΝ = Το υΜΝούΜεΝον.
► ΔιοΜήΔης ~ ο ηΓέΤης της ΜηΔέας από το Άργος. ηΓέΤης ~ ο ΔιοιΚών, ηΓέΤης ~ ο ΤαΓός.
► ΦιΛοΚΤήΤης ~ ΜαΓΝήΤων ΤαΓός, φίλος του Ηρακλέους. ΜάΓΝηΤες ~ οι ΣΣεΤΤαΛοί [θ], ΤαΓός ~ ο ΔιοιΚών, ΤαΓόΣ ~ ΔήΜου αΓός. ΤαΓεΥω ~ ΔιοιΚών ειΜί, ταΓόΣ ~ ο ηΓεΜών. ΤαΓός ~ ο ηΓέΤης.
► αίαΣ ~ ο ηΓεΜών της Σαλαμίνος, ο Τελαμώνιος.
► αίαΣ ~ ο ηΓεΜών των Λοκρών, του Οϊλέως.
► Μα.ΧάωΝ ~ Μα.ΣΣάωΝ ~ ο ΣΣεΡάΠων, γιός του αΣΚΛηΠιού ~ του ιΣΧυΡοΠοιού θεού της ιατρικής, εκ Τρίκκης, προστάτης των ΚΡεουΡΓών ~ ΧειΡουΡΓών ιατρών. Αδελφός του ο ΠοΔαΛείΡιος ~ των ΠαΘοΛόΓων αΡωΓός, συμμετείχε και αυτός στα τρωικά.
► ιΔοΜεΝεύς ~ ίΔης ΜίΝως, ΒαΣιΛεΥς ~ ιΣόΒιος ηΓεΜώΝ την Κρήτης, πατήρ ο ΔεΦΚαΛίων ~ Των ΠάΓων η ΛήΚσις. Το όρος ίΔη ~ η όΧΘη, ο Ψηλορείτης. ιΔαίοΝ ~ Διός το άΚΡον, το πρώτον που ανεδύθη από την ιλύν, που κατέκλυζε την σημερινήν υδρόγειον, κάποτε. (Σύμφωνα με τους Κρήτες. Κατά τους Αρκάδες, ο ΔεΦς ~ το έΔαΦος, το πρώτον το οποίον εξεγεννήθη-ανεφάνη, από την ιΛύΝ ~ την ΚΡόΝιαν, από την Ρέαν ~ ιΛύν, ήταν το ιερό τους όρος ΛΥΚαιον ~ ο όΛυΜΠος [π~κ]).
► ΘεΡΣίΤηΣ ~ ο αΘυΡόΣΤοΜος Αιτωλός, πατρίς του η ΚαΛυΔών ~ η αιΤωΛία, πατήρ του ο άΓΡιος ~ ο αΓεΝής, άΓΡιος ~ ο αΓΡοίΚος. ΘεΡΣίΤηΣ ~ ΘΡαΣύς Και ιΤαΜός αντιήρωας των Τρωικών.
► ΠΡωΤεΣίΛαος ~ ο ΠΡώΤος ΝέΚυΣ της Τρωικής εκστρατείας. Πατήρ του ο ίΦιΚΛος ~ εΚ ΦυΛάΚης και ίΦιΚΛοΣ ~ εΚ ΘεΣΣαΛίας.
► ΤεύΚΡοΣ
~ ο ΤοΚΣεύωΝ του Τρωικού πολέμου.
► ΚάΛΧαΣ ~ ο ΜυΚηΝαίος ή, κατ’ άλλην εκδοχήν, ΚάΛΧαΣ ~ ο εΚ ΜεΓάΡων μάντης. ΜαΝΤεύω ~ ΜαΝΤέΒω ~ ΠΡοΦηΤεύω. ΠΡοΦηΤεΥω ~ ΠΡο ΦηΜί Τι, ΦηΜί ~ ΦάΣΚω, φανερώνω, διαβεβαιώνω, λέγω, θεωρώ.
► ΤειΡεΣίας ~ ο ΜάΝΤης, ΜαΝΤώ ~ η ΜάΝΤις, κόρη του Τειρεσία. ΜάΝΤις ~ ο πρό ΜηΝύων Τι. ΜάΝΤις ~ Πρό ΛέΓων Τι.
► αΛιΘέΡΣης ~ ο οιωΝόΜαΝΤης της Ιθάκης. Πατήρ του Αλιθέρσου ο ΜάΣΤωΡ ~ ο ΜάΝΤηΣ.
► εΥΡύΜαΧος ~ εΒΡύΜαΧος ~ του ΠοΛύΒου υιός, μνηστήρας της Πηνελόπης. Άλλος εΥΡύΜαΧος ~ εΒΡύΜαΧος ~ των ΦΛεΓΥών βασιλέας, οι δε ΦΛεΓύες ~ ΘΡάΚες.
► ΠόΛυΒος ~ ο έΜΦΡων, ο δαΐφρων μνηστήρας της Πηνελόπης. (χ΄ 243)
► ΠόΛυΒος ~ ο ΒωΛοΠοιός των Φαιάκων, ο δαΐφρων. (θ΄ 372-373)
► ΠάΡις ~ ο ΚΛοΠεύς ο διάσημος, ΠάΡις ~ ο αΠάΓωΝ, ΠάΡις ~ ο ΠΡοάΓων. ΠάΡιΣ ~ ο ΒουΝόΜος. ΠάΡιΣ ~ ο αΠόΛεΜος. Ο Πάρις είναι ο πρώτος αΛέΚΣαΝΔΡος ~ ο ΚύΡιοΣ της αΝαΤοΛής, ο γιός του Πριάμου. Ο τέταρτος ΚύΡιοΣ της αΝαΤοΛής ~ ο αΛέΚΣαΝΔΡος ο Γ΄, ο Μέγας. Ο πέμπτος ΚύΡιοΣ της αΝαΤοΛής, ο ROMAN EMPEROR CAESAR CAIVS FLAVIVS VALERIVS AVRELIVS CONSTANTINVS AVGVSTVS, Μέγας και αυτός, κρυμμένος πίσω από το προσωνύμιον ΚωΝΣΤαΝΤίΝος ~ ΚύΡιοΣ Των ΛαΤίΝων. Ο έκτος, μας αρέσει η παραμυθολογία, είναι ήδη εδώ για να... αποκαταστήσει τους προηγούμενους δύο.
► έΚΤωΡ ~ ο αΓός των ΤΡώων, αΓόΣ ~ ο ηΓεΜών. έΚΤωΡ ~ ο ΚΡαΤαιός γιός του Πριάμου. ‘έΚΤωΡ ~ ο ΚΡαΤαιός.
► αΝΔΡοΜάΧη ~ η αιΧΜάΛωΤη ή αιΧΜαΛωΤίς όαΡ του Έκτορος. αιΧΜάΛωΤος ~ ο εν ΜάΧηι αΛωΘείς. αΝΔΡοΜάΧη ~ η αΝΔΡοΚΜής. αΝΔΡοΜάΣΣη ~ η αΝΔΡόΜεοΣ γυνή, αΝΔΡόΜεοΝ ~ το αΝΘΡώΠιΝον.
► αΣΤυάΝα.ΚΤας ~ ο εΚΤοΡίΔηΣ. εΚΤοΡίΔης ~ έΚΤοΡος ΤόΚος, ο γιός του Έκτορος και της Ανδρομάχης.
► ΚεΣΤΡίΝος ~ ΠαίΣ του έΛεΝου [π~κ], αδελφού του Έκτορος και της Ανδρομάχης.
► ΠΡίαΜος ~ ο ΒαΣιΛεύς της Τροίας. ΠΡίαΜος ~ ΠόΛεως ηΓεΜών. ΠΡίαΜος ~ ο ΠΡάος ηΓεΜών. ΠΡίαΜος ~ ο ΦιΛήΣυΧος ηγεμών. ΠΡίαΜος ~ ο ΠόΡοΣ, ΠΡίαΜοΣ ~ ο ΠοΡΣΣΜός [θ], η δίοδος του Ελλησπόντου, των Δαρδανελίων. ΠΡίαΜος ~ ΠόΡου ηΓεΜών. ίΜΒΡος ~ ίΝΒΡος ~ η εΧίΝη του ΠόΡου. ΠΡίαΜος ~ ο ΦΡοίΚσος.
ΠΡίαΜος < ο ΠΡιάΜενος. ΠΡίαΜος < ο ΠωΛηΜένος. ΠΡίαΜος ~ ο ΠόΛεΜος.
► εΚάΒη ~ η εΒαΓής ~ η ευαΓής, η ευσεβής σύζυγος του Πριάμου. ‘εΚάΒη ~ η ΚαΚόΒιος, η δυστυχής. Έζησε τις συμφορές του πολέμου και την απώλεια ή την αιχμαλωσία όλων των τέκνων της και του Πριάμου. ‘εΚάΒη ~ η ΣυνΠαΓής, η στερεά, η σταθερή, η ακλόνητη.
► ΚαΣΣάΝΔ.Ρα ~ η αΝαΚΣία ΜάΝΤις, η απειθής. ΚαΣΣάΝΔ.Ρα ~ η Νη ΠειΣΣής ΜάΝΤις [π~κ, ΣΣ~θ], κόρη του Πριάμου, δίδυμη αδελφή του Έλενου.
► ‘ΛαοΚόωΝ ~ ‘ηΛίου ιεΡεύς. ΛαοΚόωΝ ~ ο ΝεωΚόΡος του ναού του Απόλλωνος, στην Τροία.
► ΠοΛΥΚσέΝη ~ ΠΡιάΜου ΚόΡη.
► ‘ΡήΣοΣ ~ ο ΣΣΡάΚς βασιλεύς [θ].
► ‘ΝαυΣίΘωος ~ ‘ΝαΦΣίΘωος ~ ΓόΝος ΠοΣειΔώνος.
Το ταξίδι του Οδυσσέα
► Στούς Κίκονες
ΚίΚοΝες ~ οι ΠαράΛιοι [π~κ] Θράκες. ΚίΚοΝες ~ οι ΓηΓεΝείς της εφάλου Θράκης. ΘΡάΚη ~ η έΦαΛος Γή του βορείου Αιγαίου. ΘΡάΚη ~ η ΒόΡειος Γη, σε σχέση με τις λοιπές Ελλαδικές χώρες.
ίΣΜαΡος ~ οιΝοΠοιείαΣ Γη, πόλις και περιοχή των Κικόνων, η ΣάΛη της αρχαιότητος και σήμερα όπου η Αλεξανδρούπολη. ΜάΡων ~ ο οιΝοΠοιός, ΜάΡων ~ ιεΡεΥς του πολιούχου Απόλλωνος του Ισμάρου, που εχάρισε στον Οδυσσέα τον μέλανα οίνον, με τον οποίον εμέθυσε τον Πολύφημον. ΚίΚοΝεΣ ~ οι ΚιΜΜέΡιοι, ΚιΜΜεΡία ~ ιΣΜάΡων Γή, ιΣΜάΡωΝ Γη ~ η ΜαΡώΝεια. Αλλά και ΚιΜΜέΡιοι ~ οι ΚΡιΜαίοι, ενώ ΚΡιΜαιώΤις ~ η ΤαΥΡίς.
ιΣΜαΡίς ~ ΛιΜήν εΣώΓειος. η λίμνη της Θράκης, εφ’ όσον δε αξιοσημείωτη, μάλλον είναι η ΒιΣΤωΝίΣ ~ η εΠίΧυΣις του ΝέΣΤου, περιοχή όπου... πλημμύριζε ο Νέστος, από την πανάρχαια κοίτη του, όπου το Δέλτα του Νέστου ορίζει την, λίμνη την λιμνοθάλασσα και την θάλασσα.
οΡΦεύς ~ ο ΘΡάξ. οΡΦεΥΣ ~ ο ΦιΛόΜουΣος. οΡΦεύς ~ ο οΡΦίας ~ ο ΘεοΛόΓος των Ελλήνων και οι γυναίκες των ΚιΚόΝων σχετίζονται, σύμφωνα με την μυθολογία, με την μεταμόρφωση του Ορφέα σε... ΚύΚΝον.
► Στην χώρα των Λωτοφάγων
Στα παράλια της ΚυΡηΝαϊκής, της εΦάΛου ~ ΛιΒύης, οι Λωτοφάγοι.
‘ΛωΤός ~ ο ηΔύς ΛοΒός, ο Κυρηναϊκός. Εδώ, ΛοΒόΣ ~ ο ΣΠόΡος ο μελιηδύς θάμνου της Αφρικής όμοιος με τον ΧουΡΜά ~ ΚαΡΠό των φοινίκων. ‘ΛοΒός ~ όΣΠΡιον ~ ο ΦαΣίοΛος, όπως ο λοβός του ωτός. ‘ΛωΤόΣ ~ το ΧουΡΜάΔι.
ΛωΤός ~ το άΝΘος, το κρίνον του Νείλου, ο Αιγυπτιακός λωτός.
► Στους Κύκλωπες
ΚύΚΛωΠς ~ ο εΚΧέων ΠύΡ αλλά και ΚύΚΛωΠΣ ~ ο έχων ΚύΚΛου όΠΣιν και ΚύΚΛωΠΣ ~ ο έχων ΚύΚΛιον όΜΜα και VoLCaNo ~ ΠύΡ το ΓήιΝον. ΚύΚΛωΠς ~ το έΓΓαιον ΠύΡ. ΚύΚΛωΠς ~ το ΓήιΝον Πύρ. ΚύΚΛωΠς ~ το ΓηΓεΝές ΠύΡ. ΚύΚΛωΠς ~ το υΠόΓειον ΠύΡ [π~κ]. ΠοΜΠηίαςόΡος ~ ο ΠοΛύΦηΜος! ΒΡιάΡεως ~ ο ΠύΡιΝος υπόγειος Γίγας, πατήρ της ΣιΚαΝίας ~ ΣιΚεΛίας και της Αίτνας.
Ο Κύκλωπας άΡΓηΣ ~ ο ΣιΚεΛός είναι η αίΤΝα ~ το αίΘοΝ όρος, ο ΣΤεΡόΠης ~ εΣΤία ΠυΡός και ο ΒΡόΝΤηΣ ~ ηΦαίΣΤειοΝ όΡος! Των κυκλώπων νήσος, κατά τους Ορφικούς, η ‘ΛιΠάΡη ~ η ΜεΛιΓουΝίς ~ η ΠυΡιΓόΝος νήσος, η Σικελία. ΜεΛιΓου ΝίΣ ~ η ΜεΓάΛη ΝήΣος της Μεσογείου. ΜεΓάΛη νήσος ~ η ΣιΚεΛία ή ΣιΚαΝία ή η νήσος ΤΡιΝαΚΡία, η νήσος η ΤΡίΓωΝος ~ η ΘΡιΝαΚία με έμβλημά της “ΤΡία ΓόΝατα”. ΓόΝΥ ~ το ΓάΝΜα ~ το ΓάΜΜα, το τρίτο γράμμα ή ο τρίτος της αριθμήσεως του Ελληνικού αλφαβήτου - αριθμητηρίου. αΡιΘΜηΤήΡιον ~ το αΛΦάΒηΤοΝ.
► Στο Νησί του Αιόλου
αίοΛοΣ ~ ο άΝεΜος, αίοΛοΣ ~ ο ωΚύς άΝεΜος, ο έντονος, ο τρικυμιώδης, των θαλασσοταραχών.
► Στούς Λαιστρυγόνες
‘ΛαιΣ Τ ΡυΓόΝες ~ οι ‘έΡηΜοι Της αΛΓεΡίας. ‘ΛαιΣ ΤΡΥ ΓόΝες ~ ‘εΡήΜων Τε άΝέΜων ΚόΝις. αΛΓεΘίΡα ~ ΧώΡα έΦαΛος της Αλγερίας. αΛΓε ΘίΡα ~ ΧώΡα της αΦΡιΚής. αΛΓε ΘίΡα ~ το άΚΡον της αΦΡιΚής. αΛΓεΘίΡα ~ ΧώΡα των ΘιΝών. ΓιΒΡα.ΛΤάΡ ~ Ρίον Της αΛΓεΘίΡας των Ηρακλείων Στηλών, Ρίον ~ το άΚΡον, κορυφή όρους ή ακρωτήριον.
Έξω των Ηρακλείων Στηλών. ωΚεαΝός ~ η ωΚύΡοος άλς, των θαλασσίων ρευμάτων, ο Ατλαντικός. ‘άΛΣ, η ~ η ΣΣάΛαΣΣα ~ ΘάΛαΣΣα ή ΘάΛαΤΤα. ‘άΛΣ, το ~ το ‘άΛαΣ, το αλάτι. ωΚεαΝίς ~ η εΧίΝη, εΧίΝη ~ εΣΣίΝη ~ η ΝήΣοΣ. Οι νησίδες, ακριβώς έξω των Ηρακλείων Στηλών, εΧιΝάΡια ~ οι ΚαΝάΡιοι και Νη.ΣίΔες ~ οι ΜαΔέΡες. ΜαΔέΡα.ι ~ αι έΚΣωΘεΝ νησίδες.
► Στο Νησί της Κίρκης
ΚίΡΚη ~ ωΚεαΝίς εκ μητρός, ωΚεαΝίς ~ η εΧίΝη, εΣΣίΝη ~ η ΝήΣοΣ. Η Κίρκη, κόρη της ωκεανίδος Πέρσης και του Ηλίου, κατοικούσε στην Αία ή Αιαία, αδελφή της Πασιφάης και του ΑιήΤη ~ ηΓέΤη της Κολχίδος (ΚοΛΧίς ~ η ΓεωΡΓία, σήμερα). Αιαία το επίθετο της Κίρκης. ΚίΡΚηΣ νήσος ~ η ΚοΡΣιΚή. Σήμερα πρωτεύουσα πόλις της Κορσικής το Αιάκειον (Ajaccio, Aiaccio, Aiacciu).
ΚίΡΚη ~ ΧοίΡων Γη. ΚίΡΚη ~ η ΧειΡαΓωΓός, ΜαΓεία ~ η εΠαΓωΓή.
► Στον Άδη
‘άιΔης ~ το ΚαΤώΓειον. ‘άιΔης ~ ο έΓΓαιος Δεύς. άΔης ~ Δεύς ο καταχθόνιος. Ένα ταξίδι του Οδυσσέα στης γης τα εΝΔόΤεΡα ~ τα ΤάΡΤαΡα, για να πληροφορηθεί για την επάνοδό του στην Ιθάκη.
► Στίς Σειρήνες
ΣειΡήν ~ η έΛΚουΣα. ΣειΡήΝ ~ το ΜαΓεύον ή ΜέΓα όΡΝεον, με γυναικείο κεφάλι και σώμα όρνεου.
► Στην Σκύλλα και την Χάρυβδι
ΣΚύΛΛα ~ η ΣιΚεΛίας άΛς και απέναντι η Χάρυβδις. Το στενό πέρασμα ανάμεσα στην νήσο Σικελία και το ακρωτήριον ‘Ρήγιον της Ιταλικής χερσονήσου. ΧάΡυΒΔις ~ η αΚΤή του ‘ΡηΓίου, ΧάΡυΒΔις ~ Το ‘ΡήΓιον, Ρήγιον = άστυ και ακρωτήριον της Ιταλικής χερσονήσου. ΧάΡυΒΔιΣ ~ ‘ΡηΓίου ΔήΜος. ΧάΡυΒΔις ~ Γη Του ‘ΡηΓίου. άΚΡον ‘ΡηΓίου ~ η ΚαΛαΒΡία.
ΣιΚεΛίας άΛς ~ η ΣΚύΛΛα και απέναντι η ΧάΡυΒΔις ~ η αΚΤή της αΦΡιΚής, η ΧάΡυΒΔιΣ ~ της αΦΡιΚής Το ΧείΜα που κατέτρυχε και στοίχειωνε τους ναυτικούς με ανυπόφορες αναμνήσεις είτε διηγήσεις.
Μένει να διαλέξουμε την... Χάρυβδι, ανάλογα με τον καιρό και την εποχή του έτους και τα τρικυμιώδη θαλάσσια ρεύματα.
► Στο Νησί του Ηλίου
Νησί του ‘ηΛίου ~ η ΣιΚεΛία! ΣιΚεΛία ~ ΣηΛίου Γη ~ ‘ηΛίου Γη. ΣιΚεΛία ~ η ΜεΓάΛη νήσος της Μεσογείου Θαλάσσης.
ΘΡιΝαΚία ~ η εΧίΝη του ΝόΤου. ΘΡιΝαΚία ~ η ΤΡίΓωΝος Γη, η ΤΡιΓόΝατος, η Τρινακρία. ΘΡιΝαΚία ~ η ΤΡίΓωΝος νήσος, η Σικελία. ΓωΝία ~ το ΓόΝυ, και το τριγόνατον το σύμβολο της Σικελίας. ΓωΝία ~ ο αΝΓών ~ ο αΓΚών.
ΣιΚαΝοί ~ οι ΣιΚεΛοί. ΣιΚαΝών ΝήΣος ~ η ΜεΛιΓουΝίΣ. ΜεΛιΓουΝίς ~ η ‘ΛιΠάΡη. ΣιΚαΝών ΝήΣος ~ η ΜεΓαΛόΝηΣος της Μεσογείου.
► Στο Νησί της Καλυψούς
ΚαΛυΠΣώ ~ το ΣΠήΛαιον της νήσου Ωγυγίας. ωΓύΓιοΝ ~ το αΡΧαίον ~ το αΡΧιΚόν. Εδώ, ωΓύΓιοΝ ~ το ΓηΓεΝές σπηλαίωμα, ωΓΥΓιον ~ το ΚυΜαίον, ωΓΥΓία ~ η ΚυΜαία νήσος. Ωγυγία = η Βοιωτία. ώΓΥΓος, ο ~ ‘ηΓεΜών της Αττικής ή και της Βοιωτίας, ο αρχαιότερος. αΧαιοί ~ οι ωΓύΓιοι έλληνες. Εκεί για επτά έτη εγκλωβίστηκε ο ιΣΤός του πλοίου που ταξίδεψε σε όλη την δυτική Μεσόγειο, ίσως και αλλαχού, για να μας διδάξει την γεωγνωσία, μέσα από την υψηλή ποιητική των Ελλήνων.
Της Ωγυγίας ‘ΝύΜΦη ~ η ΚαΛυΠΣώ, κόρη του ΤιΤάΝα ~ ΤέΚΤοΝα Άτλαντα και της Ωκεανίδας Πλειόνης. ‘ΝύΜΦαι ~ ‘ΝύΝΦαι ~ υΓΡώΝ Θεαί ή ‘ΝύΝΦαι ~ υΓΡών ΘέαιΝαι.
Και οι Θεοί, των ποιητών ποιήματα και αυτοί, θα αποφασίσουν την επάνοδο του ξεχασμένου Οδυσσέα οίΚαΔε!
‘ΝόΣΤος ~ ΒΝόΣΤος ~ η εΠάΝοΔοΣ. ‘ΝόΣΤος ~ ΒΝόΣτος ~ ο ΠΛούΣ. ‘ΝόΣΤος ~ ΒΝόΣΤος ~ η ΠεΡιόΔευΣις ~ ΠοΡείας όΔευΣις. Δύσκολο το ταξίδι της επιστροφής του Οδυσσέα οίκοι, οίΚαΔε ~ οίΚοΘι ~ στην ιΘάΚη! Οι οΜηΡίΔες ~ ΠοιηΤές αίΝων, όχι αγεωγράφητοι, θα αναλάβουν το έργο τους.
► Στην χώρα των Φαιάκων
ΣΧεΡία ~ ο αΚΡάΓας, η γη των Φαιάκων, Φαίαξ ~ ο ΦυΓάς, ο πρόσφυγας από την Υπέρεια από τον φόβο των Κυκλώπων, της Αίτνας.
ΙΔΕ σχετική μας δημοσίευση: Οι Φαίακες του Ομήρου, η Σχερία και ο Ακράγας – The Phaeacians of Homer, the Scheria and Akragas (Agrigento)
https://greekglossiccode.blogspot.com/2022/09/phaeacians-of-homer-scheria-and-akragas.html
Περί Θεών και των Ποιητών
Οι Θεοί είναι ΠΝεύΜαΤα ~ εΠιΝοήΜαΤα πεφωτισμένων ποιητών, συμπληρώνουμε εμείς. Αυτό ομολογούν οι θρησκευτικοί άρχοντες, μύστες και οι αντιπρόσωποι Θεών επί της γης, όπου της γης!
ΘεόΣ ~ ο ΔοΜών τα πάντα και τα σύμπαντα. ΔοΜών ~ και ο ΠοιηΤής, ο δε ΔοΜών έΡΓα ~ ΔηΜιουΡΓός. ΠοιηΤής, λοιπόν, είναι ο Δημιουργός! ΠοιηΤής ~ ο Ποιών Τι, ΠοιηΤής ~ ο ΠαΤήρ, ΠοιηΤής ~ και η ΜήΤηρ. Οι Ποιητές, λοιπόν, είναι Θεοί και οι Θεοί ποιήματα των ΠοιηΤών! Κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν εποίησαν τους Θεούς τους οι ΘεοΔόΜοι ~ των Θεών οι ΠοιηΤές άνθρωποι!
Δεν θα υπήρχαν οι Θεοί εάν δεν υπήρχαν οι Ποιητές! Πνευματικός Κόσμος καλείται ο Κόσμος των Επινοημάτων και ο Πνευματικός Κόσμος είναι ο Κόσμος των Ποιητών και των Θεών.
===================================
Στις ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ λέξεων, παραπάνω, χρησιμοποιήθηκαν στοιχεία από την "Γραμματική-Δομική Ανάλυση και τον Κώδικα της Γλωσσικής Παραγωγής & του Εμπλουτισμού του Πανανθρώπινου Λόγου".
https://greekglossiccode.blogspot.com/2022/01/grammar-structural-analysis-and-code-of.html
https://greekglossiccode.blogspot.com/2022/01/grammar-structural-analysis-and-code-of.html
===========
ΔΕΙΤΕ την ΤΡΙΛΟΓΙΑ ΜΑΣ:
► Οι Φαίακες του Ομήρου, η Σχερία και ο Ακράγας – The Phaeacians of Homer, the Scheria and Akragas (Agrigento)
https://greekglossiccode.blogspot.com/2022/09/phaeacians-of-homer-scheria-and-akragas.html
► Αναζητώντας την Ομηρική Νήσο Ιθάκη και τους Κεφαλλήνες
– In search of the Homeric Island of Ithaca and the Cephalenes
https://greekglossiccode.blogspot.com/2022/09/in-search-of-homeric-island-of-ithaca.html
► Η Οδύσσεια, η Ιλιάδα και ο Όμηρος – The Odyssey, the Iliad and Homer
https://greekglossiccode.blogspot.com/2022/10/odyssey-iliad-and-homer.html
Εν αρχήι ήν ο ‘Έλλην ‘Λόγος!
Η Ελληνική Γλώσσα αποτελεί την Γλώσσα Αναφοράς
του Πανανθρώπινου Λόγου!
– είπε ο Προφύτης! –
ΚΑ 392
....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου