Ιστορικά
Ο μυθικός οΡΦεύς ~ οΡΦίας ~ ο ΘεοΛόΓος, μέσα από τα οΡΦιΚά ~ ΘεοΛοΓιΚά μυστήρια, αναγνωρίζεται ως ο εισηγητής της Ελληνικής ΘεοΛοΓίας ~ ΘεοΓοΝίας και μύστης της Ελληνικής Θεο‘ΛοΓίας ~ ΘεοΓΝωΣίας. Ο οΡΦεύΣ ~ ο ΘΡάΣΣ [ξ] από τα ΛείΒηΘΡα της ΠιεΡίας. ΛείΒηΘΡα ~ οΡΦέως η ΠόΛις η πατρώα. οΡΦε.Υς ~ ο ΜεΛοΠοιός. οΡΦεύς ~ η άΡΠα. οΡΦεΥς ~ η ΦόΡΜιγξ. (Προσοχή στην υψηλή Ποιητική-Μυθοπλασία των Ελλήνων! Κάθε όνομα φέρει ένα εσωτερικό φορτίο, το οποίο μέσα από τον Κώδικα της Γλωσσικής Παραγωγής & του Εμπλουτισμού του Πανανθρώπινου Λόγου" αποκαλύπτεται και εμπνέει.)
Στην κυλινδρική... σφραγίδα του εικονίσματός μας, διαβάζουμε ότι ο... εσταυρωμένος είναι: (του) ΟΡΦΕΟC (o) BAKKIKOC (ΔΙΟΝΥΣΟΣ). Ιστορικά, ορθή είναι η γραφή της γενικής “του Ορφέος” με ό-μικρόν.
Διαβάζουμε. Άλλοι μας είπαν ότι ο... εσταυρωμένος είναι ο Ορφέας, άλλοι ότι ο σφραγιδόλιθος είναι πλαστός για να δημιουργήσει σύγχυση και να πλήξει την Χριστιανική Θρησκεία, άλλοι... Εμείς, εδώ, θα προσπαθήσουμε να αποκρυπτογραφήσουμε τα κρυπτά του εικονίσματος.
Στην ανάγνωση των σημείων του κυλίνδρου θα σταθούμε στον... αστερισμό των “Επτά Αστέρων”. Διαβάστε την συνέχεια και διαλέξτε. Γράφουν οι Μυθοπλάστες ότι, μετά τον θάνατο της ΣεΜέΛης ~ αΜΠέΛου, η οποία κεραυνοβολήθηκε από τον Δία ενώ κυοφορούσε τον γιό του Δία, τον Διόνυσο, έτρεξαν οι Νύμφες, η ΔίΡΚη ~ ΤόΚος του αΧεΛώου* ποταμού, μεταμορφώθηκε σε κρήνη, έπλυναν τον αγέννητον Διόνυσον, τον έρραψαν στον μηρό του Διός, και όταν συμπληρώθηκαν οι μήνες της κυήσεώς του και γεννήθηκε, για... δεύτερη φορά, τον ανέλαβαν να τον μεγαλώσουν και να τον εκπαιδεύσουν οι επτά ‘υάΔες ~ ΣΣεαί των υεΤών** μαζί και οι εφτά συνοδοί της Αρτέμιδος οι ΠΛειάΔες ~ ΤΡοΦοί του Διονύσου. Αυτές, τις Υάδες και τις Πλειάδες, ο Δίας τις έκανε αστερισμούς επουράνιους...
------------------------------------
* Το αξιοσημείωτο είναι ότι, μυθολογικά, και ο οίνος και το έλαιον, για τους Σπαρτιάτες, συνδέονται με του αΧεΛώου Την Γη ~ την αιΤωΛία, καθ’ όσον, εκτός από την Δίρκη και η μητέρα της Ωραίας Ελένης και των Διοσκούρων, η ΛήΔα ~ αιΤωΛή ήταν! (ωΡαία) ‘εΛέΝη ~ η ΚαΛΛοΝή. (ωΡαία) ‘εΛέΝη ~ η εΒώΛεΝος ~ η ευώΛεΝος. ‘ωΡαία εΛέΝη ~ το υΓΡόν έΛαιον. ωΡαία εΛέΝη ~ το εΛαιήεν έΛαιοΝ.
** ‘ΥάΣ ~ ΣΣυΜών ΣΣεά.
Πάμε στον Βάκχον, Ίακχον ή Διόνυσον τον... εσταυρωμένον.
► ΒάΚΧοΣ ~ εΒωΧίας ΧυΜός ~ ευωΧίας ΧυΜός. ΒάΚΧΥς ~ ευωΧίας ΧυΜός. ΒάΚΧος ~ ευωΧίας ήΧος. ΒάΚΧοΣ ~ ευωΧίας ΜάΓος. ΒάΚΧοΣ ~ ευωΧίας αΣΚός, πήλινος ή δερμάτινος. ΒάΣΣαΡος ~ εΒωΣΣίας οίΝος [χ].
► ίαΚΧοΣ ~ ευωΧίας ΧυΜός
► ΔιόΝυΣος ~ ο ηΔύς οίΝοΣ. ΔιόΝΥΣοΣ ~ Του οίΝου ΣΣυΜός. ΔιόΝυΣος ~ ο Θεός οίΝοΣ, διγενής (διθύραμβος), διμήτωρ και Δισσότοκος! ΔιόΝυΣος ~ Το ΚΡαΣί. ΔιόΝΥΣοΣ ~ ύΔωΡ ΜέΣΣης [θ]. ΔιόΝΥΣοΣ ~ ύΔωΡ ευΣΣυΜίας [θ]. ΔιόΝυΣοΣ ~ ύΔωΡ ευωΣΣίας [χ]. ΔιόΝΥΣοΣ ~ οίΝου Το ΜέΣΣυ [θ]. Ο Διόνυσος σχετίζεται με την Μίσην, ΜίΣη ~ η ΜέΣΣη [θ] αλλά και ΜίΣη ~ η ΠόΣις ~ το ΠώΜα. ΔιόΝΥΣοΣ ~ ΣΣεός ΜαΝιώΔης [θ].
ΔιόΝυΣος ~ του Διός ΚούΡοΣ. ΔιοΓεΝής ~ ο ιΘαΓεΝής. ΔιοΓεΝήΣ ~ ο εκ του Διός ΓεΝΝηΣΣείς [θ]. Δίας ~ ο Δεύς, Δεύς ~ ΔέΦς ~ το έΔαΦος. Aλλά και Πατήρ του και ο εΥΒουΛος ~ ο αΜΠεΛών, άΜΠεΛος ~ άΝΠεΛος ~ του οίΝου οΠώΡα!
ΔιόΝυΣοΣ ~ ο Δίς ΓεΝΝηΣΣείς [θ], την μία από το νεκρό σώμα της Σεμέλης και την δεύτερη από τον μηρό του Διός. Ο Διόνυσος ΤαυΡοΓεΝής ~ ΤαΒΡοΓεΝής ~ ΒοΤΡυοΓεΝής. ΔιόΝυΣος ~ ο ΤαύΡοΣ.
ΔιόΝυΣος ~ ο ΘύΡΣος, σήμα κατατεθέν του Διονύσου και των Μαινάδων συνοδών του. Ο ΘΥΡΣοΣ ~ το αΡωΜαΤίΣΣον [ζ] τον οίνον. Ο θύρσος ήταν ράβδος εστεμένη με κώνον πίτυος (ρητινώδης οίνος) ή με κισσόν (μέλας οίνος) ή με φύλλα αμπέλου ή ανθήλη ανήθου ή μαράθου. ΘυΡΣο.Σ ~ ιΣΤός αΝήΣΣου [θ] (ανηθίτης οίνος), ΘΥΡΣο.Σ ~ ιΣΤός ΜαΡάΣΣου [θ], ΜάΛαΘΡον ή ΜάΡαΘΡον ~ ΜάΡαΘοΝ, το ~ άΡωΜα Του οίΝου. ΘΥΡΣος ~ ΜύΡον ΜέΘυος. ΘΥΡΣος ~ ΜέΘυος άΡωΜα.
Ο Διόνυσος ΤΡίΓοΝος ~ ΤΡιΓεΝής, εκ ΣεΜέΛης ~ της αΜΠέΛου οίνος, εκ της θεάς ΔήΜηΤΡας ~ Θεάς ΣιΤηΡών είτε εκ της ΠεΡΣεΦόΝης ~ του ΠυΡού ΣΠοΡάς ο ΖΥΘοΣ ~ ο ΖωΜός ΣίΤου, ΖΥΘοΣ ~ ΖωΜός ή ΣΣυΜός ΜέΘης, εκ βύνης, κριθής, μήλων, απίων, λωτών κά. ΒύΝη ~ BieR. ΜΠύΡα. ΜΠύΡα ~ ΝΠύΡα ~ οίΝος ΠυΡού. BaR ~ ΝΠάΡ ~ το οιΝοΠωΛείον.
ΔιόΝυΣοΣ ~ ΤεΧΝών ΣΣεός [θ], των καλών τεχνών.
ΔιόΝυΣος ~ ο Θεός όΣιΡις των αιγυπτίων. ΔιόΝυΣος ~ ο ιΝΔόΣ ο μυθικός Διόνυσος, που εξεστράτευσε στην ανατολή, εξουσίασε και εκπολίτισε όλη την έΝΔον Γη ~ την ιΝΔία. Ο ιδρυτής του Αρχαίου Ινδικού Πολιτισμού, σύμφωνα με τους αρχαίους ιστορικούς.
Τα επίθετα του Διονύσου: ΠυΡοΓεΝήΣ ~ εκ ΠυΡών ΓεΝΝηΣΣείς [θ] (κριθής ή σίτου) και ΛιΜΝαίος ~ εΚς αΝΠέΛου ~ εΞ αΜΠέΛου. ΒαΣΣαΡεύς ~ εΒωΣΣίας οίΝος ~ ευωΧίας οίΝος. ΔιόΝυΣος ~ ο άΝΘιοΣ. ΔιόΝυΣος ~ ο αΔωΝεύΣ. ΔιόΝυΣος ~ ο ΘέοιΝοΣ.
► ΒόΤΡυς, ο ~ η ΒωΛώΔης οπώρα. ΒόΤΡυς, ο ~ η ηΔεία οΠώΡα.
(Σ)ΤαΦυΛή ή (Σ)ΤαΦυΛίς ~ ο ΒόΤΡυς. ΣΤαΦυΛή ~ η ήΔυΜος οΠώΡα. ΣΤα.ΦΥΛή ~ αΜΠέΛου ήΔυΜος οπώρα. ηΔύΣ ~ ο ήΔυΜος.
Και τώρα θα σταθούμε στον Διόνυσον τον... εσταυρωμένον. Με την πρώτη ματιά βλέπει κανείς τον... εσταυρωμένον, μόνον που με την δεύτερη ματιά, τον σταυρόν ή καλύτερα κάποιον σταυρό δεν τον βλέπουμε πουθενά. Προτού... ψάξουμε τον σταυρό στην σφραγίδα, ας ιδούμε για τον σταυρό στα λεξικά και την ιστορία.
ΣΤαυΡός ~ ΣΤαΒΡόΣ ~ ο ιΣΤός ΒαΣάΝου
ΣΤαυΡός ~ ΣΤαΒΡός ~ ιΣΤός οΡΘός
ΣΤαΒΡόΣ ~ ΔηΜίων ΠάΣΣαΛος
ΣΤαυΡός ~ ο ΣΤύΛος ή ΣΤεΛεός ή ιΣΤός Νηών
ΣΤαυΡός ~ ΣΤαΒΡός ~
ιΣΤός ΠΛοίων, ο κατακόρυφος ιστός
με την οριζόντια δοκό στην οποία δένεται το πανί.
ΣΤαύΡωΣις ~ ΣΤάΒΡωΣις ~ δι’ ιΣΤού ΠαΛούΚωΣις.
ΣΤαυΡός ~ ΣΤαΒΡόΣ ~ ο
ΠάΣΣαΛος ή ΠάΤΤαΛος [σσ~στ~ττ]. Σταύρωσις, το
παλούκωμα, η προσήλωση επί ορθού πασσάλου.
Ο ΣΤαυΡός έχει χρησιμοποιηθεί, ιστορικά, ως μηχανή αργής, επώδυνης και μαρτυρικής, δημόσιας, προς γνώσιν και συμμόρφωσιν και διασυρμού τιμωρίας έως του θανάτου. Σταύρωσις, λοιπόν, το ΠαΛούΚωΜα! Σε δημόσιον χώρο, ο ιστός με προσδεδεμένον τον κατάδικον ορθώνεται και στερεώνεται και μένει εκεί μέχρι τον θάνατόν του, και μέρες ακόμη! Ανάλογα δε με το... κύρος του εσταυρωμένου –καλλιτεχνική αδεία– ή, καλύτερα, κατόπιν ειδικής... παραγγελίας, ο σταυρός μπορεί να φέρει και οριζόντια δοκό, στο ύψος των ώμων, ώστε η σταύρωση να γίνεται με ανοιχτά τα χέρια, καθώς και υποπόδιον, όπως ακριβώς, με την πρώτη ματιά, φαίνεται στην εικόνα μας. Όμως εμείς, με την δεύτερη ματιά μας, δεν βλέπουμε κανέναν σταυρό, ούτε απλόν ούτε με την σχετική εικαστική παρέμβαση.
Πρέπει να ψάξουμε στην Μυθολογία και την Θεολογία για τον Διόνυσον-Βάκχον-Ίακχον και τον Σταυρό. Η Μυθολογία, πνευματώδης ανέκαθεν, ξεπερνά τις έννοιες, επινοεί ονόματα και γεγονότα και δράσεις και, χειμαρρώδης, μας παρασύρει στον κόσμο των επινοημάτων. ΠΝεύΜα ~ το εΠιΝόηΜα και Πνευματικός Κόσμος καλείται ο Κόσμος των Επινοημάτων! Η Μυθοπλασία και η Θεολογία, η δεύτερη μέρος της πρώτης, αρκεί που έσπειραν και ο πρώτος σπόρος τους βρήκε γόνιμο το έδαφος και, ακατάσχετες στην συνέχεια, εμάγεψαν λαούς και έθνη, και ενέπνευσαν τις εικαστικές τέχνες και την λογοτεχνία και ανύψωσαν και ξεχώρισαν τον άΝΘΡωΠον ~ το όΝ Το ΝοήΜον από το ζώον. Ειδικά, όμως, η Θεολογία, στα χέρια εξουσιαστών, απατεώνων και εγκληματικών οργανώσεων, όπου και όποτε, ιστορικά ασταμάτητη, επικαλούμενη τα... Θεία Μυστήρια, θα φτάσει, με την άκρατη ψευδολογία, έως την Θεοπληξία, θα αποδιοργανώσει την λαϊκή σκέψη και θα κερδίσει ΠιΣΤούς ~ τους ευΠειΘείς της κοινωνίας, και θα οργανώσει ένα άτεγκτο σύστημα με αδίστακτους μισθοφόρους και ελεεινούς επισκόπους-κατασκόπους. Το πρώτο ψέμα είναι ένα ψέμα. Το δεύτερο ψέμα για να καλύψει το πρώτο, στην Θεολογία, είναι η... πηγή όλων των Θρησκευτικών μυστηρίων!
Πρέπει να ψάξουμε την Θεολογία των Ελλήνων, όπου εισηγητής και μύστης αναγνωρίζεται ο μυθικός Ορφέας. Θα σταθούμε σε δύο περιστατικά. Το πρώτο από τον “Πλούν του Διονύσου”, όπου Τυρρηνοί πειρατές τον απήγαγαν με σκοπό να αναζητήσουν τον πατέρα του, κάποιον βασιλιά, και να πάρουν τα ΛυΤήΡια ~ ΛύΤΡα. Τον συνέλαβαν και, προτού τους κατατροπώσει, προσπάθησαν να τον δέσουν αλλά μάταια. Ήρεμος αυτός και χωρίς να αντιδρά... λυνότανε! Τον έδεσαν στο κατάρτι, στον ιστό του πλοίου τους –εδώ, ο κατακόρυφος ιστός με την οριζόντια δοκό στην οποία δένεται το πανί, μας συνθέτουν τον σταυρόν του σφραγιδόλιθου– αλλά λύθηκε. Συνεχίζουμε εμείς, μυθολόγοι και εμείς, τον δένουν και στην άγκυρα –και εδώ, ακριβώς, έχουμε την εικόνα του σφραγιδόλιθου– λύνεται και εδώ.
Αξιοσημείωτο είναι ότι όσοι πειρατές απέφυγαν την θανάτωση έπεσαν στην θάλασσα και μεταμορφώθηκαν σε... δελφίνια. (σύμφωνα με τον Κώδικα Παραγωγής και Εμπλουτισμού του Λόγου, δομικά σχετικά ενώ εννοιολογικά άσχετα, ΔεΛΦίς ~ ο ΠειΡαΤής!)
Ένα άλλο περιστατικό από την Μυθολογία είναι όταν ο Διόνυσος πήγε στην Λέρνη, την λίμνη χωρίς πάτο που οδηγούσε κατ’ ευθείαν στο Κάτω Κόσμον, στα ΤάΡΤαΡα ~ τα εΝΔόΤεΡα της γης, απ’ όπου κατέβηκε στον Άδη για να επαναφέρει στην ζωή την μητέρα του την ΣεΜέΛη ~ άΜΠεΛον. Οι καλλιτέχνες-μυθοπλάστες, εμείς εν προκειμένω, θα δοκιμάσουμε να κρεμάσουμε τον Διόνυσο στην Λέρνη δεμένον σε μίαν άγκυρα για να τον ανασύρουμε, κατόπιν, μαζί με την μητέρα του! Βέβαια, ανάλογο περιστατικό, από την Μυθολογία, έχουμε όταν ο Ορφέας, χωρίς επιτυχία, κατέβηκε στον Κάτω Κόσμο για να επαναφέρει στην ζωή την σύζυγό του την Ευρυδίκη.
Τελικά, ο εν λόγω... λεγόμενος σφραγιδόλιθος, δεν φιλοτεχνήθηκε για να χρησιμοποιηθεί, ποτέ, ως σφραγίδα, αλλά αποτελούσε ένα μικρό πολύτιμο κομψοτέχνημα, έργον τέχνης κύρους, με παράσταση από την θρησκευτική ζωή των Ελλήνων.
===================================
Στις ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ λέξεων, παραπάνω, χρησιμοποιήθηκαν στοιχεία από την "Γραμματική-Δομική Ανάλυση και τον Κώδικα της Γλωσσικής Παραγωγής & του Εμπλουτισμού του Πανανθρώπινου Λόγου".
https://greekglossiccode.blogspot.com/2022/01/grammar-structural-analysis-and-code-of.html
https://greekglossiccode.blogspot.com/2022/01/grammar-structural-analysis-and-code-of.html
Εν αρχήι ήν ο ‘Έλλην ‘Λόγος!
Η Ελληνική Γλώσσα αποτελεί την Γλώσσα Αναφοράς
του Πανανθρώπινου Λόγου!
– είπε ο Προφύτης! –
ΚΑ 389
....
