’Δέστε τον Αλέξανδρον τον Μακεδονοκλάστην!
(Γιά να μην παρεξηγηθούμε, το "Δέστε" εκ του οράω, -ώ και το "Μακεδονοκλάστης" κατά το Βυζαντινόν "Εικονομάχος ή Εικονοκλάστης" όπου "κλάω = θραύω, αποκόπτω, τσακίζω, σπάζω κλπ".)
Ο Αλέκσανδρος ο Τ., ο Τελευταίος δηλαδή, ο Μακεδονοκλάστης, παραδίδει την ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΝ στους Σλάβους!
Και ξαναΔέστε τον! (εκ του ξαναΟράω, -ώ)
Και ’τοιμαστείτε!
Τα Nobel και το Gραβατώματα... έρχονται!
Και ξαναξαναΔέστε τον! (εκ του ξαναξαναΟράω, -ώ)
Τα Nobel και το Gραβατώματα... έρχονται!
Απολαύστε τους αυριανούς Nobelίστες!
Το αξίζει ο δικός μας ή όχι
Ο ένας είχε τις ΠηΓές του αΚΣιού, τα ΣΚόΠια, και παίρνει... δώρον την ΧώΡα Του αΚΣιού, την ΜαΚεΔοΝίαν, ο δε έτερος, Αλέξανδρος γάρ, ψάχνει για καμιά Gραβατούλα στα... Εκβάτανα!
Παρακολουθήσατε, στην Βουλή, τα ξεμπροστιάσματα;
Αντιληφθήκατε πόσοι άλλοι Μακεδονοκλάστες
εζήλωσαν την Δόξαν του Αλεξάνδρου του Τ.;
Καταλάβατε γιατί εμείς οι Έλληνες,
τα τελευταία 2.000 χρόνια,
έχουμε τους... καλύτερους Πολιτικούς;
– το δυστύχημα το μεγάλο και το μέγα είναι
ότι γίναμε, πάλι, η Χλεύη και ο Περίγελως της Οικουμένης, είπε ο Προφύτης –
ότι γίναμε, πάλι, η Χλεύη και ο Περίγελως της Οικουμένης, είπε ο Προφύτης –
(Προφύτης = ο Προφυτεύων, ο καλλιεργών το έδαφος γιά την φύτευση, ο Υπονομευτής)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου